“కవి పద విరమణ”

1

నిజంగా నేను కవినేనా...!

నేను రాస్తున్నది కవనమేనా...!!

ముప్పై నాలుగేళ్ళ నా కల-కలం....కవనం

పదిహేనేళ్ళ నా కవిత రహిత జీవనం-

రెట్టింపున్న కవిజీవితం-రెట్టి౦చని ప్రాభవం...

ఆల్చిప్పలో నత్తలాగా

బావిలో కప్పలాగా

తెల్సిందే జ్ఞానమని-

రాసిందే వేదమని-...

అదే చట్రంలో..తిరుగుతూ..గానుగెద్దులా...

ఒకే పంథాలో ..చరిస్తూ...గ్రుడ్డి గ్రద్దలా...

ఎంత దూరమిలా...ఎంత కాలమిలా...

2

ముక్కుసూటిగా చెప్పడం తప్ప ....

ముక్కున ముక్కెరలా మెరిసింది లేదు

సుభాషితాలను వల్లించడం మినహా..

భావుకత చక్కెరను పంచింది లేదు

మనలో లేనిది ..వేమన లో ఉన్నది

బుద్దిలో..లేనిది..బద్దెన లో...ఉన్నది

అంతేనా కవిత్వమంటే...

కాదంటావా అది తత్వమంటే..

ఎప్పుడైనా చందమామని..ఇ౦ట్లో గుమ్మానికి తగిలించావా..

ఎన్నడైనా..వాన చినుకుని నోట్లో..నాలుకకి..అందించావా..

పూలు..పాలు..మురిపాలూ..

వాగులు..వంకలు..జలపాతాలూ..

కొండలు నదులూ..సంద్రాలూ..

ఎడారి సెగలూ..ప్రియురాలి వగలూ..

ప్రణయాలూ..విరహాలూ..విషాదాలూ

కవితా వస్తువే కరువై౦దా..

కాదేదీ కవితకనర్హ మన్న శ్రీ శ్రీ మాటే చేదై౦దా..

3

అడపా దడపా అక్కడో ఇక్కడో..

శబ్దాల చమక్కులు...

అలంకారాల..గిమ్మిక్కులు..

కవితకు ఊపిరైన..భావుకత

భూతద్దం తోనైనా ద్యోతక మౌతుందా...?

కవితకి ప్రాణమైన..వస్తు దార్శనికత..

ఇన్నేళ్ళ కవనం లో..సంప్రాప్తమై౦దా..??

4

తోటి(?) కవులంతా

సహజ భావుకులంతా..

అనుభూతులు మేళవించి..

అనుభవాలు రంగరించి..

పలవరించి..కలవరించి..

కంచంతో..మంచంతో..

పెన్నుతో..గన్నుతో..

మాటతో..మౌనంతో..

ఆకలితో...చీకటితో..

బాల్యంతో..వైకల్యం తో..

కాలం తో..కన్నీళ్ళతో..

పూలతో..జోలతో..

చెట్టుతో...మట్టితో..

జవాన్ తో..కిసాన్ తో..

నిద్దురతో..ముద్దులతో..

దువ్వెనతో..నవ్వులతో..

అద్దంతో..అబద్దంతో..

సంతోషంతో..సందిద్గం తో..

వాస్తవ సంఘటనలతో...సహజ సిద్ద స్పందనలతో..

స్నేహం తో..సంసారం తో....

ఎన్ని కవిత లల్లారు..!

ఎంత కరుణ పంచారు..!!

ఎంత మమత పెంచారు..!!!

గీతాల్నీ..సంగీతాల్నీ వ్రేళ్ళ నోళ్ళతో...అద్భుత గానం చేసారు..

ప్రభాతానుభూతుల్నీ ..నిశీధి..విశేషాల్నీ..విషాదాల్నీ..

వర్ణాలలో..ముంచి..కవితా చిత్రాల్ని..ఆవిష్కరించారు..

ప్రౌఢ పదబంధాలు లేని సరళ సలలిత సరాగాల్ని కలాలతో పలికించారు..

5

చుట్టూ చూడలేని..కబోదిని..కవినెలా అవుతాను..?

మిన్నువిరిగి మీద పడినా చలించని బండోణ్ణి..

ఎలా స్పందించ గలుగుతాను..?

ఆరు పేజీల సారాంశాన్ని..అర వాక్యం లో..ముగించే నైజం..

ఒక్క ముక్కలో చెప్పేదాన్ని..లెక్కలేనంత పొడగించే మనస్తత్వం..

పూవనాలెన్నో తిరిగి తిరిగి..

అసమాన కుసుమాల నేర్చి కూర్చి..మాలలల్లాలి ...కవి-

మనిషి లోతుల్లోకి దూసుకెళ్ళి ..

తరచి తరచి విశ్లేషించాలి ....కవి-

కవన ధనువునెక్కుపెట్టి ..

అక్షర శరాలు సంధించ గలగాలి..కవి-

పదపదమున ..సుధలూరగ ఎద డోల లూపాలి కవి-

సత్య మెరిగినందుకే....ఇది నా కవి పద విరమణ..!

వాస్తవ మొప్పుకున్న౦దుకే..కవిగా నా నిష్క్రమణ..!!

సుకవీ నీకు జోహారు..!

సుకృత కృతి కవీ ..నీకు నీరాజనాలు..!!