"కవితేఛ్ఛ"

కవి నిరంకుశుడు,

భావం ,కవనం, భాష , నిర్మాణం..,ఇదీ క్రమం

లాక్షణీకులు 

మహామహులనే  దుయ్య బట్టారు ,

వాల్మీకి కాళిదాసులనూ వదల్లేదు..,

కవికి

పాండిత్యం,ఛందో బంధాలు 

వ్యా'కరణీకాలు అవసరం లేదు 

కావాల్సింది అనుభూతి చెందే హృది.,

ఏ కవీ లెక్కలు వేసుకొని రాయడు

ఆ లయ ఎద లయలా 

అతని కవితలో ఒదిగి పోతుంది 

చట్రాల్లో ఊపిరాడకనే 

కవి పంజరాలు తెంచుకున్నాడు ,

పాండితీ ప్రకర్ష అంతా 

కవి రాస్తేనే కదా ,

కవనం మీద లెక్కలు వేసుకొని 

పండితులు సూత్రాలు రాసుకొంది,

మనో ధర్మ సంగీతం లానే 

మనో ధర్మ కవిత్వం..,

అమ్మ పాడిన లాలి పాట 

ఏసరిగమలు నేర్చుకొంది,

గొర్లు కాచే పిల్లవాడి పిల్లనగ్రోవి 

ఏ సంగీతం నేర్చు కొంది ,

జానపదం ఏ వ్యాకరణం నేర్చుకొంది,

మనం పిపీలికం

అనుకోవడానికి ఏమీ లేదు,

ఎవరూ స్రష్టలు కాదు

మన ప్రపంచమే 

విశ్వంలో గుర్తించలేనంత,

మనం విర్రవీగితే మూర్ఖత

మనం  నిత్య సాధకులం,

ఎప్పటికీ విద్యాసక్తులం

ఒక్క మాటలో జిజ్ఞాసువులం,

తలకెక్కిన కళ్ళు నేలను చూస్తే ,

తత్వం బోధ పడుతుంది,

నీల్గే నిరసన కన్నా ,

నిర్మాణాత్మక విమర్శ 

అభిలషణీయము,ఆదరణీయము,

అటువంటి వాటికి సదా స్వాగతము!!