రాఖీ  "ఋణం"

ఆమెని చూణ్ణే లేదు.,
ఓ ఫెంటో ఐ పలకరించిది.,
అదేంటో తెలీని రోజుల్లో,
అక్షరాల లక్షణాలను బట్టి,
కాసింత కవిత్వాన్ని ఆపోషన పట్టింది.

మనసు పలికే మౌనగీత మై
స్నేహాన్ని నింపింది.

ఆమె ఎంతో అందంగా కనిపించేది,
అదీ ఊహల్లోనే
కవిత్వం అలంకరించుకుందేమో.,

ఉన్నట్టుండి ఒక సాయంకాలాన్ని
కాసింత ఆప్యాతనంజుకుంటూతిన్నాం,
ఆమె కలిసీకలవగనే
కలం బంధం
మరింత అందాన్ని సంతరించుకుంది.,

అనుభూతులను నెమరేసుకోడానికి
అప్పుడప్పుడూ
మాటల్ని గాల్లోకి విసిరేవాళ్ళం,
గాయాలకు అనునయాల్ని మలాంగా పూసి
 భయాల్ని దూరంగా నెట్టేవాళ్ళం,.

కలుసుకున్న కలల పొదరిల్లు తగులబడినా..
కలవడం మాత్రం అలాగే ఉంది,
అప్పుడప్పుడో.,ఎప్పుడెప్పుడో ..

గుర్తించి,గుర్తుంచుకొని
తన కలం అందానికి
దేశం సలాం చేసింది.,
ఇప్పుడు తానో ప్రముఖి.,
నేను మాత్రం ఎప్పటికీ..,రాఖీ